RIA MORT / THIS IS NOT ANOTHER AGENCY
"Από τον Δον Ζουάν ήθελα να διατηρήσω τη διάθεση που έχει πάντα για κίνηση προς τα εμπρός. Είναι ένας χαρακτήρας που ποτέ δεν κάνει πίσω. Πάντα θέλει περισσότερα και δεν δυσκολεύεται να αποδεχτεί τις συνέπειες των πράξεών του. Αυτό, στη σημερινή εποχή, με γοητεύει πάρα πολύ και ήθελα να το διατηρήσω σε αυτόν, σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα που παραδοσιακά έχουμε στον νου μας για εκείνον. Ο Δον Ζουάν στην παράστασή μας κινείται προς τα εμπρός, έχοντας τη δική του ηθική, η οποία κοντράρεται με την επικρατούσα. Από την άλλη, θέλαμε πολύ να αλλάξουμε τη θέση της γυναίκας μέσα σε αυτόν το μύθο. Να είναι ξεκάθαρο το πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η γυναίκα και ο έρωτας στη δική μου ανάγνωση αυτού του έργου. Ας με συγχωρέσουν ο Μολιέρος και ο Πούσκιν, αλλά στα κείμενα εκείνων η γυναίκα είχε μικρή συμμετοχή, ενώ στο δικό μου το μυαλό κάθε πράξη δημιουργίας έχει νόημα μόνο αν απευθύνεται σε έναν άλλο άνθρωπο. Το έργο μας έχει μεγάλη απεύθυνση και κατεύθυνση προς τη γυναίκα ως ερωτικό αποδέκτη. Ο δικός μου Δον Ζουάν υπάρχει, δημιουργεί, καταστρέφει και καταστρέφεται εξαιτίας ή για μια γυναίκα. Έχω μια πειραματική διάθεση να ενώνω τα πράγματα με βάση το τι μας συνδέει, τι μας φέρνει πιο κοντά και όχι με βάση τι μας απομακρύνει ή τι μας καθορίζει. Έτσι αντιλαμβάνομαι την επικοινωνία και τη συλλογικότητα που μου λείπουν πολύ εκεί έξω, το να νιώθουμε δηλαδή μέρος ενός συνόλου.
Αυτή η παράσταση δεν ξέρω αν είναι φεμινιστική, αλλά είναι κυρίως ανθρωπιστική. Αυτό ήθελα να είναι. Εξετάζει τη φύση του ανθρώπου και όχι του άντρα ή της γυναίκας. Θέτει ερωτήματα: Γιατί φτιάχνουμε ηγέτες; Γιατί ο δονζουανισμός μπορεί να γίνει πολύ εύκολα αίρεση στην εποχή μας; Γιατί νικάει πάντα η πατριαρχία; Γιατί οι γυναίκες έχουν αυτή την έκφραση και την αναπαράσταση στην τέχνη; Γιατί μας μάθανε να συμπεριφερόμαστε με αυτό τον τρόπο; Έχουμε ανάγκη να δημιουργούμε τέρατα για να τα σκοτώσουμε μετά ή για να μας καθοδηγήσουν; Σε αυτό το πλαίσιο της ανθρωπιάς με απασχολεί και η θέση της γυναίκας σε όλο τον σύγχρονο κόσμο.
Η έρευνα για την παράσταση κινήθηκε και γύρω από το γιατί οι εξουσίες εκμεταλλεύονται έννοιες που είναι ευμετάβλητες. Η πίστη είναι μία από αυτές. Από την άλλη, ξέρετε τι δεν είναι ευμετάβλητο; Οι πράξεις μας. Δηλαδή, στην πραγματικότητα αυτό που μας καθορίζει αληθινά είναι όσα κάνουμε καθημερινά (χαϊδεύουμε, αγκαλιάζουμε, βρίζουμε, φωνάζουμε, μισούμε) και όχι αυτά που πιστεύουμε ή νιώθουμε ότι είναι σημαντικά. Γι' αυτό, κατά την άποψή μου, η πίστη θα έπρεπε να μπορεί να μετακινείται με τον ίδιο τρόπο που η επιστήμη προχωράει, που η φύση και οι σχέσεις αλλάζουν. Ο δικός μας Δον Ζουάν χρησιμοποιεί την πίστη σαν εργαλείο για τους πιστούς της αίρεσης που δημιουργεί και της οποίας ηγείται. Έτσι δημιουργείται ένα σύμπαν φρικτό, εγκληματικό, καταστρεπτικό, που καταστρέφει τον ίδιο, αλλά και όλους τους ανθρώπους που μπαίνουν σε αυτό το σύστημα ακολουθώντας εκείνον.
Εκτός από την πίστη και η ελευθερία έχει καταλήξει να είναι ευμετάβλητη ως έννοια. Πόσο απόλυτα ελεύθεροι είμαστε πράγματι στον σύγχρονο δυτικό κόσμο; Πόσο εγκλωβισμένοι είμαστε στις ανεξέλεγκτες, υποτίθεται, ελευθερίες μας; Η παράσταση είναι γεμάτη από τέτοια ερωτήματα που προέκυψαν από την εμβάθυνση που έχω κάνει γύρω από την κατάχρηση εξουσίας και την καταπίεση του ανθρώπου από συγκεκριμένα κέντρα. Αυτό το ποτάμι, δυστυχώς, θα είναι πάντα επίκαιρο και πάντα θα μπορώ να κρίνω την κατάχρηση εξουσίας, αλλά χωρίς αυτό να έχει κάποιο αποτέλεσμα και χωρίς να οδηγούμαστε κάπου. Από τη μια, εγώ θα χαίρομαι που σήκωσα ανάστημα, αλλά από την άλλη αυτό δεν θα έχει κανένα πολιτικό αντίκρισμα. Ωστόσο, τα ερωτήματα μας διατηρούν ανήσυχους γύρω από το γιατί καταλήγουμε να καθοδηγούμαστε από φρικτούς ηγέτες που μας μοιάζουν τόσο πολύ. Για παράδειγμα, ο Τραμπ μάς μοιάζει πολύ περισσότερο από ό,τι νομίζουμε και αντέχουμε να παραδεχτούμε. Υπάρχει μια φράση που με έχει καθορίσει στην ποπ κουλτούρα: "Ψάρι έξω από το νερό”. Είναι ο κανόνας πάνω στον οποίο βασίζονται όλα τα ριάλιτι. Πρέπει να υπάρχει ένα ψάρι έξω από το νερό για να είναι επιτυχημένο ένα τέτοιο σόου. Φτάσαμε στο σημείο, με τον Τραμπ στην Αμερική και τους άλλους ηγέτες στη Ρωσία, την Κορέα και αλλού, το ψάρι να είμαστε εμείς. Παίζουμε σε ένα παγκόσμιο ριάλιτι. Έτσι νιώθω. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο υπάρχει και ο δικός μας Δον Ζουάν ως ηγέτης μιας αίρεσης που έχει για εκκλησία ένα μπαρ.
Στον κόσμο που ζούμε σήμερα, όλα είναι τόσο μπερδεμένα, αλλά όχι πολύπλοκα. Όλοι εκφράζονται με απόλυτα τσιτάτα, εύκολες, απόλυτες απαντήσεις και ξεκάθαρες λύσεις. Θα σταμάταγε η καρδιά μου αν συμμετείχα σε μια παράσταση της οποίας το κείμενο θα έδινε απαντήσεις. Δεν θα ήθελα να υποπέσω σε μια απλοποιημένη παράσταση που θα δίνει απαντήσεις στο πώς θα ζήσει ο καθένας, λες και τις βρήκα εγώ. Δεν έχω βρει τίποτα. Ερωτήσεις κάνω και εγώ. Οι ερωτήσεις είναι ένα καλό καύσιμο για να προχωράς μπροστά, να μετακινείσαι. Τρέμω να πω "για να αλλάξεις”.
Ως δημιουργός, έχω πολύ συγκεκριμένη πρόθεση για τον τρόπο που θέλω να υπάρχω εκεί έξω. Αυτή είναι να ανακαλύψω πρώτα πράγματα σ' εμένα. Να μπορώ να έρχομαι σε σύγκρουση με κάποιες ιδέες. Για την ποιότητα αυτής της πρόθεσής μου είμαι απόλυτα σίγουρος. Δεν είμαι σίγουρος για το timing, για τις λέξεις, για τις συνθήκες. Στόχος μου δεν είναι η εκδίκηση, η βία ή το να είμαι αρεστός. Θέλω όμως να παραμένω διασκεδαστικός. Η ψυχαγωγία είναι μέρος της πρόθεσής μου. Θέλω όποιος έρχεται να με δει, να περνάει όμορφα και την ίδια στιγμή να υπάρχει το πείραμα, η σύγκρουση και -γιατί όχι;- και η μετακίνηση. Αυτό είναι το ζητούμενό μου και όταν γράφω ένα τραγούδι. Ό,τι και να κάνω, δεν το ξεχνώ ποτέ. Αυτός είναι ο τρόπος μου.
Μέσα από αυτή τη λογική έχει προκύψει και το κείμενο του Δον Ζουάν που έχουμε γράψει παρέα με τη σκηνοθέτριά μου, τη Λητώ Τριανταφυλλίδου. Το να συμμετέχω πλέον και στο δημιουργικό κομμάτι μιας παράστασης, πέραν της υποκριτικής, είναι αναπόφευκτο, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για πράγματα που με αφορούν τόσο πολύ. Αυτό που κάναμε είναι να μετακινήσουμε τον ίδιο τον ήρωα και να πούμε πολύ προσωπικά πράγματα με αφορμή αυτόν.
Νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη για τη Λητώ και τις υπόλοιπες συνεργάτιδες του έργου, φεμινίστριες με έντονη δράση στο κίνημα. Δεν υπήρχε πιο βολικό πλαίσιο να υπάρχω εγώ ως άνθρωπος με το φύλο μου, το μυαλό, τη φύση μου, την ηλικία μου. Ήταν αδιανόητο και σχεδόν προκλητικό το πόσο όμορφα μπλέξαμε χωρίς σύγκρουση, αλλά με σύμπραξη. Το αποτέλεσμα, αν δεν είχε προκύψει από τον δικό μας πυρήνα και τη δική μας πρόθεση, θα μπορούσε να είναι προβληματικό. Το κείμενο, το έργο, δεν θέλει στο κοινό μόνο ανθρώπους που συμφωνούν μαζί μας. Θέλω να "ανοίγει” το ακροατήριο για τέτοια θέματα και να τους βάζω στην κουβέντα. Ιδιαίτερα με ενδιαφέρουν οι άντρες που δεν έχουν κάνει την ίδια πορεία μ' εμένα. Δεν με νοιάζει να είμαι από αυτούς που τους λένε "μπράβο” για όσα σωστά και αυτονόητα δηλώνουν με συνθήματα για την πατριαρχία, τη φτώχεια και την αδικία. Πρέπει να προχωρήσουμε και πέρα από αυτά. Αλλιώς θα μείνουμε να χειροκροτούμε ο ένας τον άλλο και να πέφτουμε από τα σύννεφα.
Η παράσταση θα κάνει την πορεία της, που φαίνεται ότι θα είναι μεγάλη. Επίσης, μόλις ξεκίνησα γυρίσματα για το Ριφιφί με τον Σωτήρη Τσαφούλια. Είναι μια μίνι σειρά για την Cosmote TV, ίσως και για κάποια πλατφόρμα του εξωτερικού. Αναφέρεται στην περίφημη ληστεία που έγινε το 1992 στην Τράπεζα Εργασίας. Επιπλέον, θα κάνω κάποιες εμφανίσεις τον Ιανουάριο στο Vox με νέα τραγούδια που έχουν προκύψει και από την παράσταση και κάποια άλλα που θα κυκλοφορήσουν αυτές τις ημέρες. Σε αυτά πειραματίζομαι με τον ήχο τού σήμερα. Δεν είναι τόσο ακουστικά. Προσπαθώ να βάλω τα δικά μου λόγια και τις δικές μου ιστορίες μέσα σε πιο ηλεκτρονικό ήχο και πλαίσιο. Το μπιτ ακολουθεί την Ιστορία, τον σαρκασμό, τον πόνο, την ειρωνεία της σοβαροφάνειας. Θα τα παρουσιάσω σε μια μεγάλη σκηνή με διάθεση για εξωστρέφεια, για να πω πράγματα που θεωρώ σημαντικά, επώδυνα και γοητευτικά ταυτόχρονα. Οι άνθρωποι που ανεβαίνουν στη σκηνή δεν έχουν απαραίτητα εξουσία. Μπορεί και να έχουν. Διαθέτουν μια εν δυνάμει επιρροή. Ωστόσο, η εξουσία δεν ανεβαίνει μαζί σου πάνω στη σκηνή. Ευθύνη όμως έχουν και οι καλλιτέχνες. Η δική μου ηθική ευθύνη είναι να είμαι πιστός στην πρόθεση που έχω θέσει. Να είμαι πιστός στον τρόπο που έχω μεγαλώσει και ό,τι κατακτώ, δημιουργώ ή μου δίνεται, να ξέρω τι να το κάνω και να έχω λόγο ως προς το πού το καθοδηγώ. Να ξέρω ανά πάσα στιγμή τι μπορώ ή δεν μπορώ να αλλάξω. Να βάζω το 100% σε καθετί που κάνω και όταν έρχεται κάποιος να με δει, να του δίνομαι και να μπορώ να του μιλήσω πρόσωπο με πρόσωπο γι' αυτό που κάνω και με καίει. Αυτή είναι η ευθύνη μου. Ούτε να αλλάξω τον κόσμο, ούτε να είμαι αρεστός, ούτε να με ψηφίζεις, ούτε να με γουστάρεις, ούτε να συμφωνείς μαζί μου ούτε να αγοράσεις κάτι από εμένα. Δεν έχω τίποτα να πουλήσω. Δεν είμαι Δον Ζουάν".
Info: Η παράσταση Δον Ζουάν παίζεται στο Θέατρο Βεάκη.
ΦΩΤΟΓΡAΦΟΣ: RIA MORT/THIS IS NOT ANOTHER AGENCY
GROOMING: ΠΩΛΙΝΑ ΜΑΛΛΙΩΤΑΚΗ
Διαβάστε Επίσης
