Courtesy of Rahi Rezvani / Onassis Stegi
Χορεύοντας ανάμεσα στα σύννεφα, παλεύοντας μέσα στα άστρα και τη λάσπη. Η Κεντρική Σκηνή της Στέγης μεταμορφώνεται σε ένα τοπίο κοσμογονίας. Οι χορευτές και χορεύτριες αναμετρώνται με την αδάμαστη ομορφιά της φύσης: τον άνεμο, το νερό, το χώμα, τον καπνό, την ομίχλη, το φως, το σκοτάδι. Μαύρη άμμος, ασημόσκονη, πατάτες, νερό και κόλλα, κάτω από το κατάλληλο βλέμμα και επεξεργασία, γίνονται έργα τέχνης. Με τέτοια υλικά καταπιάστηκαν ο εικονοκλάστης χορογράφος Damien Jalet και ο γλύπτης Kohei Nawa στα δύο έργα που παρουσιάζουν στο πλαίσιο του Onassis Dance Days 2025: τη χορογραφία "Planet [wanderer]”με ένα 8μελές ανσάμπλ και την ταινία "Mist” με τους 18 χορευτές του Nederlands Dans Theater (NDT 1).
Γλύπτες, εικαστικοί, αρχιτέκτονες και sound designers έχουν συνεργαστεί στενά και με τους τέσσερις Έλληνες χορογράφους του φετινού φεστιβάλ σύγχρονου χορού πάνω στην υλικότητα των σωμάτων, την αισθητική του ήχου, την ποιητική του λόγου και την εικαστικότητα των σκηνικών αντικειμένων.
Στο σόλο έργο "ecdysis”, ο Μιχάλης Θεοφάνους μας καλεί να εισβάλουμε σαν ηδονοβλεψίες στον προσωπικό χώρο ενός πλάσματος σε αέναη μεταμόρφωση. Γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες στο ευάλωτο ξεγύμνωμά του, καθώς απεκδύεται μια σειρά από ταυτότητες. Γιατί ίσως η ροή είναι η μόνη δυνατή συνθήκη κι έτσι κανένας "δεν είναι πια αυτό που ήταν και δεν είναι ακόμη αυτό που θα γίνει", όπως δηλώνει ο δημιουργός.
Στο "ΙT'S THE END OF THE AMUSEMENT PHASE” της Χαράς Κότσαλη, τρεις γυναίκες στήνουν έναν άναρχο κινητικό, αισθητικό και ηχητικό μαραθώνιο, αναζητώντας την απόλαυση που διαρκώς ανακόπτεται. Με συνεργάτη τον γλύπτη και εικαστικό Περικλή Πραβήτα, δημιουργείται ένα ξέφρενο πανόραμα από χορούς σε διαρκή συνδιαλλαγή με την Ιστορία, "αυτόν τον δεσμό προόδου και καταστροφής", σύμφωνα με τα λόγια της χορογράφου.
Στο "Horse Me”, η Σοφία Μαυραγάνη και η εικαστικός Τζάνις Ράφα στήνουν μια σουρεαλιστική, ποιητική αλληγορία για τα όρια της συμβίωσης της ανθρώπινης και της μη ανθρώπινης φύσης, με επίκεντρο την εικόνα του αλόγου και τη σχέση σωμάτων που καβαλούν και καβαλικεύονται. Η στόχευσή τους; Το δικαίωμα του σώματος να παραμείνει ανεξερεύνητο, αδιευκρίνιστο και αδάμαστο.
Στο "NEAR MISSES”, η Φωτεινή Σταματελοπούλου χορογραφεί τη/το Δέσποινα Σανιδά-Κρεζία σε μια σόλο περφόρμανς που είναι επίσης εικαστική εγκατάσταση, σε συνεργασία με τους Δημήτρη Ταμπάκη και Πάνο Αλεξιάδη. Διερευνά στρατηγικές αυτοάμυνας και ανθεκτικότητας, χαράσσοντας οριακές γραμμές μεταξύ σιωπής και οργής. Η/Το περφόρμερ υποστηρίζεται από ένα σύνολο φορέσιμων μεταλλικών αντικειμένων που συνθέτουν έναν ηχητικό και φωνητικό βωμό αποκαλύπτοντας μια υπερεκτεθειμένη χειρονομία μέσα στο χάος.
Στο Onassis Dance Days 2025 οι σκηνές της Στέγης μας συστήνουν νέους εικαστικούς κόσμους, το σώμα αποκτά άλλες διαστάσεις, η κίνηση δίνει μορφή στο άυλο και η σκηνή πάλλεται από ζωή.
Το φεστιβάλ θα διαρκέσει από τις 3 έως τις 6 Απριλίου, παρουσιάζοντας πέντε έργα και μια ταινία στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
Μάθε περισσότερα για το πρόγραμμα και τις παραστάσεις εδώ
