Γιώργος Καπλανίδης / This Is Not Another Agency
Τους τελευταίους μήνες ο Δημήτρης Κίτσος έχει εμφανιστεί σε διεθνείς παραγωγές του Netflix και του Amazon Prime, έχει ξεχωρίσει στο Maestro, ενώ αυτή τη σεζόν μετράει τρεις συμμετοχές σε ισάριθμες σειρές. Αν δεν είναι τώρα η στιγμή του, τότε πότε;
Στην Παραλία, που προβάλλεται στην ΕΡT1, φοράτε τα πουκάμισα του Παύλου, ο οποίος βρίσκεται συνεχώς σε ένα μπέρδεμα.
Ο Παύλος μεγάλωσε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που ήταν αρκετά καταπιεστικό, κυρίως λόγω του πατέρα του. Αυτό τον έχει οδηγήσει σε συμπεριφορές που δεν αντιστοιχούν σε έναν ενήλικο, ώριμο άντρα. Μέσα του συμβαίνει συνεχώς μια ανακατωσούρα που δεν του επιτρέπει να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του και να σταθεί στα πόδια του. Αυτό επανενεργοποιεί τη σύγκρουση με τον πατέρα του.
Πρόκειται για μια διαμάχη που οφείλεται στη μη εκπλήρωση των προσδοκιών που είχε ο πατέρας του για εκείνον;
Ναι, έχει να κάνει με τη σύγκρουση, με την έννοια της αρρενωπότητας. Ο Παύλος και πολλοί από εμάς τους άντρες έχουμε μεγαλώσει σε μια κοινωνία της οποίας μεγάλο μέρος των προβλημάτων είναι η έκφραση και η ύπαρξη της τοξικής αρρενωπότητας και της macho συμπεριφοράς. Η αρρενωπότητα είναι κάτι που έπρεπε να υποστηρίξεις, να αναπαράξεις και να επιτελέσεις. Εγώ, για πολλά χρόνια αισθανόμουν ότι δεν ήμουν αρκετός σε σχέση με τις προσδοκίες που την αφορούν και την ακολουθούν. Μου έλειπαν ποιότητες που την ορίζουν και αυτό με δυσκόλευε με πολλούς τρόπους κοινωνικά, αλλά και στις σχέσεις μου. Υπήρχε μια πάλη μέσα μου. Δεν ήξερα πώς να συμπεριφερθώ. Εάν έπρεπε να ακολουθήσω το στερεότυπο του άντρα για να είμαι αρεστός ή, λόγω των αναφορών μου, να αρνηθώ κάποια πιο "αντρικά" κομμάτια μου, γιατί οτιδήποτε μου θύμιζε αντρίλα, το μισούσα. Δεν ήξερα αν έπρεπε απλώς να ακολουθήσω αυτό που έβγαινε φυσικά. Μεγάλωσα με τον φόβο να υιοθετήσω τα ζητούμενά της τοξικής αρρωνοπότητας. Φοβούμενος την πιθανότητα να προβώ σε τέτοιες συμπεριφορές, με περιόριζα υπέρ το δέον, με πολλή αυτοπαρατήρηση και αυτοέλεγχο. Έχουμε μεγαλώσει με ένα πρότυπο που επίσης είναι πολύ περιοριστικό. Επιστρέφοντας στη σειρά τώρα, οι συγκρούσεις πατέρα γιου είναι και κάτι παραπάνω από δύο αρρενωπότητες που συγκρούονται, και σίγουρα παίζει τεράστιο ρόλο το τι απαιτεί η κοινωνία από έναν άντρα.
Στο Maestro υποδύεστε εσείς τον κακοποιητή και, μάλιστα, για να αντιληφθεί κάποιος τη βία που εκείνος ασκεί, χρειάζεται μια δεύτερη ανάγνωση.
Ο κακοποιητής εδώ ασκεί έμφυλη ψυχολογική βία και έχει αγγελικό πρόσωπο. Η βία όμως δεν έχει όμορφο ή άσχημο πρόσωπο. Για να υποδυθώ τέτοιους χαρακτήρες, έχω κάνει έρευνα και από αυτήν προκύπτει ότι είναι απογοητευτικός ο αριθμός των γυναικών που έχουν υποστεί κακοποίηση. Έχω σοκαριστεί από τα ποσοστά βίας εις βάρος των γυναικών. Είναι φοβερό ότι οι περισσότερες κακοποιήσεις συμβαίνουν σε -υποτίθεται- ασφαλή περιβάλλοντα, από γνωστούς στα θύματα άντρες. Επίσης, έχω πολλές φίλες που έχουν υποστεί από σωματική και ψυχολογική βία μέχρι σοβαρή κακοποίηση και βιασμό, και τις περισσότερες φορές οι κακοποιητές προέρχονταν από το κοντινό τους περιβάλλον, με τις ίδιες, δυστυχώς, να μην έχουν καταφέρει να δικαιωθούν σε κάποιες περιπτώσεις. Εγώ, σε προσωπικό επίπεδο, θέλω να λειτουργώ με γνώμονα την αγάπη και τη συμπόνια, αλλά πολλές φορές, όταν ξυπνάνε τα τραύματα, δεν μπορείς να ελέγχεις ανά πάσα στιγμή τα πάντα. Ελπίζω, όμως, ότι γίνομαι όλο και καλύτερος.
Μιλήσατε για αγάπη και συμπόνια.
Ναι, νομίζω πως η απάντηση στα πάντα είναι η αγάπη. Και νομίζω πως (μιας και δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς τραύματα) η ψυχοθεραπεία, η γνώση για τον εαυτό μας αλλά και η δουλειά που κάνουμε με αυτόν, είναι άκρως βοηθητικές προς αυτή την κατεύθυνση. Πιστεύω επίσης πως η βία προέρχεται, ως επί το πλείστον, από την έλλειψη αγάπης και έτσι καταλήγεις, επειδή ασκείς πίεση μέσα σου, αυτό να εξωτερικεύεται και προς τους άλλους. Μην ξεχνάμε ότι η έκφραση της αγάπης συνήθως θεωρείται θηλυκό στοιχείο και αδυναμία για εμάς τους άντρες. Μας μεγάλωσαν λέγοντάς μας "μην εκδηλώνεσαι, μην κλαις, μην το δείχνεις". Κάπως έτσι σφίγγεσαι και καταλήγεις είτε να ασκείς πίεση μέσα σου είτε έξω σου.
Σας βλέπουμε όμως και στην αστυνομική σειρά Μαύροι Πίνακες του Star. Τι διαφορετικό έχει αυτός ο ρόλος;
Υποδύομαι έναν αστυνομικό σε μια επαρχιακή πόλη, μέλος μιας ομάδας αστυνομικών που προσπαθούν να εξιχνιάσουν κάποια εγκλήματα που συμβαίνουν εκεί. Σε αυτόν το χαρακτήρα κυριαρχεί μια εσωτερική σύγχυση, κουβαλάει μια αμηχανία.
Ιδιαίτερο στοιχείο η αμηχανία για να την προσεγγίσει ένας ηθοποιός. Εσείς πώς τα πάτε με αυτήν;
Καλά, σε σημείο που έχω καταλήξει να διασκεδάζω μαζί της. Η αμηχανία νιώθω ότι προέρχεται από την ανάγκη μας να αυτοπαρατηρούμαστε, από την ανάγκη μας να είμαστε αρεστοί. Η προσπάθεια γι' αυτό μπλοκάρει την ενέργειά μας. Περνάμε σε μια κατάσταση σκληρού αυτοελέγχου που μας στερεί τη γαλήνη, την ηρεμία στο παρόν, στο εδώ και στο τώρα. Εγώ, λόγω τραύματος, έχω γίνει πολύ φίλος με την αμηχανία. Κατέληξα να την απολαμβάνω κάποιες φορές. Τώρα έχω ηρεμήσει αρκετά, καταλαβαίνω πλέον τους μηχανισμούς της και αυτοσαρκάζομαι στις δύσκολες και αμήχανες στιγμές μου. Την αντιμετωπίζω πια ως σημάδι, σαν να μου αποκαλύπτει κάτι. Την έχω κάνει εργαλείο μου.
Τον τελευταίο καιρό είστε πολύ δραστήριος. Διεθνείς παραγωγές, σειρές, ταινίες...
Ναι, εκτός από την Παραλία και τους Μαύρους Πίνακες, έχω συμμετάσχει στο Κορίτσι από το Όσλο που θα προβληθεί στο Netflix, έκανα το Malice για λογαριασμό του Amazon Prime, το οποίο ήταν από τα καλύτερα σενάρια που έχουν έρθει στα χέρια μου. Παράλληλα, γυρίζαμε το Maestro, έκανα ένα μικρό πέρασμα από τον Τιμωρό, που προβάλλεται φέτος στον Alpha, ενώ συμμετείχα στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία Life in a Βeat της σκηνοθέτριας Αμέρισσας Μπάστα, η οποία θα ταξιδέψει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ως μέρος του τμήματος Industry Section @ Works in Progress Section!
Μιλώντας για σινεμά, πώς κρίνετε αυτό που έγινε με την ελληνική πρόταση για την υποψηφιότητα ξενόγλωσσης ταινίας στα Όσκαρ;
Ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα και απέδειξε πώς αντιμετωπίζεται ο πολιτισμός και συγκεκριμένα ο κινηματογράφος στην Ελλάδα. Το ίδιο γίνεται και με όλες τις τέχνες. Και είναι κρίμα και λυπηρό. Κυρίως γιατί συμβαίνει απροκάλυπτα και δείχνει ότι δεν διστάζουν να τον αντιμετωπίζουν με αυτό τον απαξιωτικό τρόπο.
Με δεδομένη την προηγούμενη φορτωμένη περίοδο που είχατε, τι ονειρεύεστε για το μέλλον;
Ανυπομονώ να επιστρέψω στο θέατρο, το οποίο έχω παραμελήσει ως
φόρμα. Ονειρεύομαι να ριζώσω κάπου. Ονειρεύομαι ένα σπίτι με κήπο σε μια γειτονιά όπου θα νιώσω μέρος της. Θέλω να συνδεθώ με έναν τόπο και με τους ανθρώπους του. Είναι τέτοια η ανασφάλεια που βιώνουμε σε αυτό το επάγγελμα, που πραγματικά έχω ανάγκη από μια σταθερά.
Από την άλλη, έχετε ένα τροχόσπιτο και φεύγετε διαρκώς.
Επιφανειακά αυτό μπορεί να φαντάζει σαν αντίθεση, αλλά νομίζω ότι έχει να κάνει με την ίδια ανάγκη. Μπορώ να έχω ένα σπίτι σχεδόν οπουδήποτε. Συνδιαλέγομαι πολύ συχνά με αυτή την έννοια της σταθεράς, να έχω μία κάπου. Δυστυχώς καταλήγω στο ότι αυτή η ανάγκη δεν θα καλυφθεί από κάτι εξωτερικό. Άλλωστε για ποια σταθερότητα μπορούμε να μιλάμε; Δίπλα μας γίνεται πόλεμος. Αλλά πρέπει να δημιουργήσω μέσα μου έναν "πάσσαλο" που θα με επαναφέρει και θα με ισορροπεί.
ΦΩΤΟΓΡΑΦOΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΛΑΝΙΔΗΣ/THIS IS NOT ANOTHER AGENCY
GROOMING: ΠΩΛΙΝΑ ΜΑΛΛΙΩΤΑΚΗ
Στην κεντρική εικόνα ο Δημήτρης Κίτσος φοράει ΣΑΚΑΚΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ, AMI PARIS, ATTICA. TANK TOP, COS. ΚΑΛΤΣΕΣ, CALZEDONIA, CALZEDONIA.COM. ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ, ZARA
