Elisabetta A. Villa/Getty Images/Ideal Image
O Fedez αποφάσισε να μοιραστεί δύο σελίδες από το πρώτο του βιβλίο. Ο τίτλος και η ημερομηνία κυκλοφορίας είναι ακόμη άγνωστα αλλ έχει ήδη κερδίσει το ενδιαφέρον των media. Mέσα απο αυτό αφηγείται τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του: την κρίση στο γάμο του με την Chiara Ferragni, τη συμμετοχή του στο Sanremo, τη διακοπή των ψυχοφαρμάκων και την απόπειρα αυτοκτονίας.
Το βιβλίο του Ιταλού ράπερ είναι μια βαθιά εξομολόγηση κι ένα ταξίδι στο πιο σκοτεινό κομμάτι του εαυτού του. "Μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο κομμάτια του εαυτού μας, που δεν προβλέπει ότι θα επιβιώσουν και τα δύο" γράφει ο Fedez. "Θα παραμείνει το σώμα ζωντανό μετά τον ακρωτηριασμό;" αναρωτιέται αμέσως μετά.
Με αυτή τη φράση ανοίγει το πρώτο απόσπασμα που ανέβασε. Ο Fedez θυμάται το στάδιο του Ariston και τη δίνη που τον τύλιξε μετά: "Θα μείνει ζωντανό το σώμα μετά τον ακρωτηριασμό; Ήμουν σε εκείνη τη σκηνή, ανίκανος να διαχειριστώ το χάος, αλλά και σε χίλια άλλα μέρη. Σε όλα τα σπίτια του τελευταίου χρόνου, σε όλα τα κρεβάτια των νοσοκομείων, στους καναπέδες των καβγάδων, στα μέρη όπου κατέφυγα και έκανα ακαταστασία. Μπροστά στα πρόσωπα που άφησα καλυμμένα με δάκρυα, τα πρόσωπα εκείνων που, εξαντλημένοι, εξαντλημένοι, μου είπαν αρκετά".
Στο Ariston είχε φέρει το Battito, ένα τραγούδι που δημιουργήθηκε για να αφηγηθεί την περίπλοκη σχέση του με τα ψυχοτρόπα φάρμακα. Αμέσως μετά το Sanremo 2023 φέρεται να ξεκίνησε η κρίση με την Chiara Ferragni. "Κράτησα τα μάτια μου κλειστά για να μην καταπλακωθώ, για να φτάσω στο τέλος του μοναδικού τραγουδιού που θα μπορούσα να είχα τραγουδήσει εκείνη τη στιγμή: να επιστρέψω σε εκείνη τη σκηνή, όπου ξεκίνησε το τέλος όλων. Εκεί που το παρατράβηξα, μου είπαν, μου φώναξαν. Εκεί που δεν είχα κανένα σεβασμό. Να επιστρέψω εκεί με ένα κομμάτι που ήταν ο τρόπος μου να δω πραγματικά τι μας συνέβη, τι έκανα. Τότε άνοιξα τα μάτια μου, οι κόρες των ματιών μου μαύρες, εξαιρετικά διασταλμένες. Λάδι, μαύρη τρύπα. 'Ο ασθενής είναι αναίσθητος'".
O Fedez μιλάει επίσης για τα ναρκωτικά, τον εθισμό, τη σκέψη του θανάτου που τον άγγιξε."Δεν είναι το άλμα. Δεν είναι το χτύπημα. Δεν είναι η ίδια η πράξη. Είναι όλα όσα συμβαίνουν πριν. Είναι η κύηση. Η κόρη μιας μακράς περιόδου σχεδιασμού αυτής της πράξης. Ένα έμβρυο που μεγαλώνει στο σκοτάδι του κρανίου σου, ψιθυρίζοντας απαλά, κάθε μέρα, 'αρκετά'".
Μιλώντας για τα ψυχοτρόπα φάρμακα μοιράστηκε: "Όπως όταν αποτοξινώνεσαι από την ηρωίνη. Δέκα μέρες. Κράμπες. Πόδια σαν κομμάτια μαλακής σάρκας. Τα όνειρα έτρωγαν την πραγματικότητα, ξυπνούσα και δεν ήξερα αν ήμουν ξύπνιος ή απλά σε ένα άλλο επίπεδο της κόλασης". "Η φήμη είναι σαν ένας κύκλος της κόλασης: υπάρχει τόσο πολύ φως και είναι μια σφαγή που ο καθένας λατρεύει να κατασκοπεύει", γράφει.
"Δεν ξέρω πόσο καιρό έχω να ζήσω. Όταν είμαι μόνος, έρχονται οι δαίμονες. Μόνο οι δαίμονες, απρόσωποι και με τα δικά μου: με μαύρα μάτια, όπως τα δικά μου στο Sanremo. Μακριά δάχτυλα και άδεια βλέμματα" περιγράφει για το πώς νιώθει τώρα. "Όλοι έχουν το ίδιο πρόβλημα. Οι άνθρωποι με τους οποίους κάνω παρέα υποφέρουν από την ίδια παθολογία. Ανικανότητα".
