Ποις μπορεί να αντισταθεί στην Dakota Johnson; Ο Pedro Pascal όχι. Ούτε και η σκηνοθέτρια Celine Song, η οποία επέλεξε τους δυο τους για να πρωταγωνιστήσουν στην πιο πολυσυζητημένη κομεντί της σεζόν Materialists (Ταιριάζουμε;) της περίφημης πλέον εταιρείας παραγωγής A24. Το ELLE έκλεισε ραντεβού με τους δύο ηθοποιούς μέσω Ζoom και τους άφησε να ξεδιπλώσουν την ευφυΐα και τις απολαυστικές προσωπικότητές τους. Aλλά πώς μπορεί κανείς να εξηγήσει τη γοητεία της Dakota Johnson; Μιας γυναίκας την οποία λατρεύουν τα social media; Προέρχεται από μια διάσημη οικογένεια (γονείς της είναι οι ηθοποιοί Melanie Griffith και Don Johnson, πατριός της ο Antonio Banderas και γιαγιά της η Tippi Hedren), ενώ έχει ερμηνεύσει ρόλους σε κινηματογραφικές επιτυχίες όπως το The Social Network, η τριλογία 50 Αποχρώσεις του Γκρι, το Madame Web, αλλά και σε αξιόλογα indie φιλμ όπως τα Κάτω από τον Ήλιο και Η Χαμένη Κόρη. Επίσης, σύντροφός της υπήρξε ο frontman του συγκροτήματος Coldplay, Chris Martin. Σε όλα αυτά προσθέτουμε μια δόση coolness, αιχμηρό χιούμορ και μια ατημέλητη φράντζα που αγγίζει τα φρύδια της... Α, και τη φιλία της με έναν από τους μεγαλύτερους σταρ του Χόλιγουντ, τον Pedro Pascal. Οι δυο τους πρωταγωνιστούν στην πολυαναμενόμενη ρομαντική κομεντί του καλοκαιριού, το Materialists, σε σκηνοθεσία της Celine Song η οποία πριν από δύο χρόνια μας χάρισε το συγκινητικό Περασμένες Ζωές. Το Materialists παρακολουθεί ένα ερωτικό τρίγωνο ανάμεσα στον Randy (Pedro Pascal), έναν πλούσιο εργένη που ζει σε ένα πολυτελές ρετιρέ στη Νέα Υόρκη και o οποίος προσπαθεί να ξεγελάσει τη Lucy (Dakota Johnson), μια επαγγελματία προξενήτρα, και στον προβληματικό πρώην της, τον John (Chris Evans), έναν φιλόδοξο ηθοποιό που αναζητά τη μεγάλη ευκαιρία για να τα καταφέρει στη ζωή του. Όλοι μαζί συνδεόμαστε μέσω Zoom. H Johnson βρίσκεται σε ένα τροχόσπιτο στο Queens της Νέας Υόρκης για γυρίσματα και ο Pascal σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Λονδίνο. Η κουβέντα μας κυλάει αβίαστα και απολαυστικά, σαν να συμβαίνει ανάμεσα σε φίλους που είναι χαλαροί και κουτσομπολεύουν πίνοντας κρασί.
DAKOTA JOHNSON: Μόλις μπήκα στο τροχόσπιτό μου και είμαι κάτω από την κουβέρτα βαρύτητας (σ.σ.: Ειδικός τύπος κουβέρτας που βοηθάει στον ύπνο και καταπολεμά το άγχος). Τώρα νιώθω ασφαλής. PEDRO PASCAL: Δεν υπάρχει κουβέρτα αρκετά βαριά για να σε βοηθήσει σ' αυτό.
D.J.: Θεέ μου, βρίσκεσαι σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο και δεν έχεις κουζίνα;
P.P.: Πράγματι, θυσίασα το μαγείρεμα, κάτι που κάνω στην καθημερινότητά μου. Το ξέρω ότι σου ακούγεται δύσκολο γιατί κι εσύ μαγειρεύεις πολύ καλά. Λοιπόν, έχω μια λίστα ερωτήσεων που μου έδωσε το ELLE. Να μια καλή, η αγαπημένη μου. Πού και πότε συναντηθήκαμε για πρώτη φορά;
D.J.: Σύμφωνα με ποια αλήθεια; Τη δική μου ή τη δική σου;
P.P.: Σύμφωνα με την αλήθεια γενικά.
D.J.: Σύμφωνα με τη δική σου αλήθεια, επειδή εσύ είσαι ο άντρας. Λοιπόν, γνωριστήκαμε μέσω κάποιου άλλου. Ήταν η Sara Paulson; Ήταν στο Met Gala;
P.P.: Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που συναντηθήκαμε. D.J.: ΟΚ, η πρώτη φορά ήταν στο Raya (σ.σ.: Μια exclusive εφαρμογή γνωριμιών, που συχνά περιγράφεται ως το "Tinder για διάσημους"). (γέλια).
P.P.: Ήταν στις Χρυσές Σφαίρες του 2014, κατά τη διάρκεια της τελετής. Μετά τη βράβευση, σε συνόδευσαν έξω και πήγες κατευθείαν σε κάποιο πάρτι του HBO. Γνώριζες ήδη τη Sarah και έτσι γνώρισες κι εμένα. Ήσουν μόνη, προφανώς δεν θα έπαιρνες ένα ακόμα βραβείο, οπότε εγώ και η Sarah σε φροντίσαμε.
D.J.: Είναι περίεργο που δεν σε θυμάμαι από τότε. Νιώθω σαν να έγινε κάτι σημαντικό εκείνο το βράδυ και το έχω μπλοκάρει. P.P.: Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε... Τι εντυπώσεις αφήσαμε ο ένας στον άλλο;
D.J.: Πες εσύ πρώτα.
P.P.: Λοιπόν, σε λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Δεν σκέφτηκα καν ότι δεν ήσουν και τόσο ευγενική μαζί μου στο Met Gala. Δεν ήσουν αγενής, αλλά επειδή εγώ σε γνώριζα ήδη, σκεφτόμουν "ω, Θεέ μου, δεν με θυμάται καν".
D.J.: Το Met Gala είναι σαν το Twilight Zone για εμένα. Δεν ξέρω τι γίνεται. Δεν νιώθω ότι συνδέομαι αληθινά με τους ανθρώπους εκεί. Αισθάνομαι σαν να με ρουφάει μια δίνη. Και δεν είναι η πρώτη φορά που κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Ίσως είναι η 37η. Η 37η φορά που με κάνεις να νιώθω χάλια που δεν σε θυμήθηκα. Η πρώτη μου εντύπωση για εσένα ήταν: "Ουάου, αυτός ο τύπος είναι πολύ cool. Ένας όμορφος άντρας που δεν τον έχω ξαναδεί". Μετά σε αγάπησα κι εγώ πολύ γρήγορα.
P.P.: Το παράπονο που ένιωσα στο Met Gala είχε να κάνει με την αγάπη. Έχουμε άλλες ομοιότητες μεταξύ μας;
D.J.: Είμαστε απίστευτα όμορφοι (γελάνε και οι δύο).
P.P.: Και πιο έξυπνοι από όσο δείχνουμε.
D.J.: Μάλλον ανόητοι θα έλεγα.
P.P.: ΟΚ, γιατί θέλησες να συμμετέχεις στο Materialists;
D.J.: Επειδή ήθελα να συνεργαστώ με τη Celine Song. Μου άρεσε η ταινία Περασμένες Ζωές και μου άρεσε ακόμα περισσότερο που τη γνώρισα. Εκτίμησα τον τρόπο που μιλάει για τις ταινίες, για τους ανθρώπους και τα συναισθήματα. Και ο λόγος που τη γνώρισα είσαι εσύ, έτσι δεν είναι;
P.P.: Ναι, ήμασταν φίλοι με τη Celine και της είχα μιλήσει για εσένα προτού κουβεντιάσετε οι δυο σας για το φιλμ. Δεν είχα κάποιο προσωπικό όφελος από αυτό, δεν ήμουν καν στο καστ τότε.
D.J.: Μου άρεσε επίσης που η Celine υπήρξε και προξενήτρα στην πραγματική ζωή. Βρήκα την όλη ιδέα πολύ ενδιαφέρουσα γιατί μου είναι απολύτως ξένη. Δεν έχω βγει ποτέ τέτοιο ραντεβού. Είχα σχέσεις, αλλά δεν γνωρίζω αυτές τις εφαρμογές γνωριμιών. Είναι η πιο όμορφη πλευρά της ανθρωπότητας, αλλά μπορεί να γίνει και η πιο άσχημη. Το να αγαπάς κάποιον είναι το πιο τρομακτικό, αλλά και το πιο όμορφο πράγμα.
P.P.: Τι πιστεύεις ότι το κάνει τόσο φοβιστικό;
D.J.: Ακόμα και ο τίτλος της ταινίας μας (σ.σ.: Materialists: Υλιστές). Οι άνθρωποι μπορούν να φτάσουν στο σημείο να αρνούνται τις αληθινές ανάγκες της καρδιάς και της ψυχής τους εξαιτίας των υλικών αγαθών που νομίζουν ότι χρειάζονται. Κι αυτό είναι λυπηρό για εμένα. Για κάποιους, βέβαια, αυτό μπορεί να είναι υπέροχο. Ποια είμαι εγώ για να κρίνω;
P.P.: Νομίζω ότι έχεις δίκιο. Ποιοι είμαστε εμείς για να κρίνουμε; Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κατανοήσεις την αγάπη. Αλλά νομίζω ότι αυτό που είναι σημαντικό για εμάς έχει να κάνει με την αληθινή οικειότητα και την ευαλωτότητα. Όταν όμως μετατρέπεται σε παιχνίδι εξουσίας, είναι πολύ οδυνηρό.
D.J.: Σωστά, αγόρι μου.
P.P.: Σωστά, αδερφή μου. Λοιπόν, πού μεγάλωσες στο Λος Άντζελες;
D.J.: Δεν μεγάλωσα ακριβώς εκεί. Ταξίδευα με τους γονείς μου και έναν δάσκαλο μέχρι να γίνω 10 χρονών. Πήγα σε πολλά διαφορετικά σχολεία σε όλο τον κόσμο, έζησα στην Ισπανία για αρκετά χρόνια όταν η μητέρα μου και ο Antonio Banderas παντρεύτηκαν. Σε κάποια φάση, πήγα σε καθολικό σχολείο μόνο για κορίτσια. Ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.
P.P.: Πώς ήταν τότε οι συνθήκες; Είχες προβλήματα πειθαρχίας και μπελάδες;
D.J.: Όχι. Ο πατέρας μου πίστευε ότι εκείνο το σχολείο ήταν καλό για εμένα. Ωστόσο, επέστρεψα στο Λος Άντζελες και πήγα στο New Roads (ιδιωτικό σχολείο) για τα τελευταία τρία χρόνια του Λυκείου.
P.P.: Ποια μαθήματα σου άρεσαν και σε ποια ήσουν καλή;
D.J.: Δεν ήμουν καλή στα βασικά μαθήματα, γιατί ποτέ δεν έμαθα να διαχειρίζομαι τον χρόνο μου και δεν έκανα τις εργασίες μου. Μου άρεσαν τα Αγγλικά. Ήμουν καλή στα Ισπανικά, αλλά όχι στα μαθηματικά. Έκανα μαθήματα visual arts και σε κάποια φάση συμμετείχα σε ένα θεατρικό πρόγραμμα, αλλά με έδιωξαν, γιατί δεν παρακολουθούσα και δεν περνούσα στις εξετάσεις.
P.P.: Αποφοίτησες;
D.J.: Ναι και έκανα αίτηση στη Σχολή Juilliard (σ.σ.: Ιδιωτική σχολή για μουσική, δράμα και χορό), αλλά δεν με πήραν.
P.P.: Σοβαρά; (Ο Pedro σηκώνει το μεσαίο δάχτυλο στην οθόνη.)
D.J.: Αυτή η γ******* διαδικασία ήταν τόσο φρικτή και τρομακτική. Η ακρόαση στο Juilliard είναι δύο μέρες δοκιμαστήρια-παρωδία. Υποτίθεται ότι θα με καλούσαν για δεύτερη οντισιόν, αλλά δεν το έκαναν. Στην πραγματικότητα δεν ήθελα να πάω. Το Juilliard μου φαινόταν πολύ μικρό. Η ιδέα να βρίσκομαι σε μια τάξη με τους ίδιους ανθρώπους και να προσπαθώ να ενσωματωθώ σε ένα τέτοιο περιβάλλον, έχοντας μεγαλώσει με διαφορετικούς ανθρώπους γύρω μου και τόσο διαφορετικές κουλτούρες μετά τα τόσα ταξίδια μου δεν ήταν κάτι που με έλκυε... Πίστευα ότι θα ήταν μεγάλο λάθος να κλειδωθώ εκεί μέσα.
P.P.: Μάλλον κατάλαβαν ότι το πρόγραμμα δεν ήταν για εσένα και άφησαν χώρο για κάποιον άλλο.
D.J.: Όχι, νομίζω ότι απλά σκέφτηκαν: "Δεν έχεις καμία πιθανότητα, αλλά σε ευχαριστούμε".
P.P.: Μετά τι συνέβη; Δεν έγινες δεκτή στο Juilliard και αυτό σήμαινε επιστροφή στο Λος Άντζελες και άλλες ακροάσεις;
D.J.: O μπαμπάς μου σταμάτησε να με υποστηρίζει οικονομικά όταν δεν μπήκα στο κολέγιο. Οπότε άρχισα τις οντισιόν. Νομίζω ήμουν 19 όταν έπαιξα στο Social Network. Έπειτα ακολούθησαν μικρές δουλειές...
P.P.: Ήταν δύσκολη η περίοδος μετά το λύκειο;
D.J.: Για μερικά χρόνια δεν είχα χρήματα. Υπήρχαν στιγμές που δεν είχα τίποτα στον λογαριασμό μου, δεν μπορούσα να πληρώσω το ενοίκιο και έπρεπε να ζητήσω βοήθεια από τους γονείς μου. Είμαι ευγνώμων που είχαν τα μέσα να με βοηθήσουν και το έκαναν. Αλλά σίγουρα δεν ήταν εύκολο. Η διαδικασία των ακροάσεων, όπως ξέρεις, είναι κόλαση.
P.P.: Πού νιώθεις ότι είναι το σπίτι σου τώρα;
D.J.: Στο Μαλιμπού. Μου αρέσει εκεί και νιώθω ωραία που δεν είναι και τόσο μακριά. Βαθιά μέσα μου αισθάνομαι ότι δεν έχω σταθερό σπίτι. Χτίζω τη φωλιά μου όπου βρεθώ. Είτε μένω σε ξενοδοχείο για δυο μήνες είτε για τέσσερις μέρες ή σε ένα ενοικιαζόμενο διαμέρισμα, σκέφτομαι "εδώ μένω τώρα, αυτό είναι το σπίτι μου".
P.P.: Υπήρχε μια ερώτηση νωρίτερα για τις ομοιότητες που έχουμε, αλλά και αυτή εδώ είναι επίσης σημαντική. Έχεις ιδρύσει μια λέσχη βιβλίου;
D.J.: Ξεκινήσαμε τη λέσχη επειδή η εταιρεία μου, η Teatime Pictures, και εγώ βρίσκουμε πολλή έμπνευση στα βιβλία. Τώρα είμαστε σε θέση να συστήνουμε στον κόσμο νέες φωνές και ιδέες, αλλά και να διαβάζουμε πρωτότυπα κείμενα που θα μπορούσαν να γίνουν σενάρια για ταινίες.
P.P.: Διαβάζεις κάτι τώρα;
D.J.: Ασχολούμαι πολύ με την θεωρία της ψυχολογίας του Jung.
P.P.: Είναι ο καλύτερος.
D.J.: Έχει σημασία ως ηθοποιός ή αφηγητής να στρέφεσαι προς τους μύθους και τα παραμύθια. Οι ερμηνείες του Jung για κάποια από αυτά είναι πραγματικά συναρπαστικές. Σήμερα κάναμε γυρίσματα σε ένα βιβλιοπωλείο και βρήκα ένα ενδιαφέρον βιβλίο ποίησης. Μετά θα διαβάσω το All Fours της Miranda July. Το έχεις διαβάσει;
P.P.: Όχι ακόμα, μου το έχουν δώσει και θέλω πολύ να το ξεκινήσω. Το διάβασμα είναι η αγαπημένη μου ασχολία. Και δεν θα σου πω ψέματα, το έχω παραμελήσει τα τελευταία δέκα χρόνια, νομίζω. Αλλά έχω επιστρέψει σε έναν αξιοπρεπή βαθμό. Αυτή τη στιγμή διαβάζω το Mike Nichols: A Life του Mark Harris. Θεωρώ το διάβασμα μια μορφή ευεξίας, ακόμα και αν πρόκειται για κάποιο δύσκολο ή σκοτεινό ανάγνωσμα. ΟΚ, ποιος από τους δυο μας είναι ο μεγαλύτερος θαυμαστής των Fleetwood Mac;
D.J.: Εσύ. Και οι δύο τους αγαπάμε αλλά εσύ περισσότερο.
P.P.: Τους λατρεύω. Είναι σαν θρησκεία. Ήταν πολύ ωραία που είδαμε τη Stevie Nicks (σ.σ.: Αμερικανίδα τραγουδίστρια-τραγουδοποιός, γνωστή για τη δουλειά της με το συγκρότημα Fleetwood Mac και ως σόλο καλλιτέχνις) μαζί στο Λονδίνο. Και συνέβη πολύ αυθόρμητα. Τα αστέρια ευθυγραμμίστηκαν όπως και τα προγράμματά μας. Έφυγα από τη δουλειά στην ώρα μου κι εσύ βρισκόσουν στο σωστό μέρος. Ένιωσα σαν να ήμασταν μαζί όλη μας τη ζωή στο Λονδίνο. Δεν υπήρχε τίποτα άγνωστο, παρόλο που ήταν η πρώτη μας φορά έπειτα από τόσα χρόνια. D.J.: Νομίζω πως λόγω της δουλειάς μας, έχουμε συνηθίσει να είμαστε νομάδες. Και το βρίσκω πολύ χαλαρωτικό όταν συμβαίνει να είμαστε μαζί. Είναι πολύ όμορφο. Ταιριάξαμε τα τελευταία χρόνια και γίναμε ένας ασφαλής και υποστηρικτικός τόπος ο ένας για τον άλλο.
P.P.: Πράγματι. Έχεις δύο λεπτά ακόμα για την τελευταία ερώτηση; Έχει βάθος με έναν τρόπο. Εγώ προσωπικά πάντα έβρισκα ελπίδα στις ιστορίες που με βοηθούσαν να καταλάβω και να συνδεθώ με τον κόσμο. Αναρωτιέμαι ωστόσο αν θα αρέσει στους ανθρώπους η νέα μας ταινία. Αν θα τους δώσει λίγη ελπίδα. Τι πιστεύεις;
D.J.: Θα ήταν πολύ όμορφο αν το Materialists άναβε μέσα τους μια σπίθα ελπίδας, ειδικά για την αγάπη. Αλλά τελικά, πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει την επιλογή σε αυτή τη ζωή να εξερευνήσει τον εαυτό του και να αναρωτηθεί: "Τι θέλω στην πραγματικότητα; Ποια είναι η αλήθεια μου; Ποιος είμαι;" Δεν είναι εύκολο, θα μπορούσε ίσως να συμβεί κοιτάζοντας έναν καθρέφτη. Μπορεί έτσι να γίνει πιο διασκεδαστικό. Αλλά μου αρέσει αυτή η ταινία και ελπίζω ότι θα ψιθυρίσει ένα ερώτημα ή μια ιδέα στις καρδιές των ανθρώπων.
P.P.: Αυτό θα ήταν υπέροχο.
D.J.: Λοιπόν, πρέπει να επιστρέψω στο σετ. Θα σε δω σε δυο βδομάδες, σωστά; Ειλικρινά, νομίζω ότι και οι δύο χρειαζόμαστε διακοπές. Πρέπει να το κάνουμε αυτό
ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ: TOM SCHIRMACHER
STYLING: HEATHERMARY JACKSON
Μακιγιάζ: Georgie Eisdell/The Wall Group
Μανικιούρ: Mo Qin/ The Wall Group
Βοηθοί styling: Abby McDade, Hadya Tuofiq
Production design: Todd Wiggins/MHS Artists
Η ταινία Materialists με τον ελληνικό τίτλο Ταιριάζουμε; κυκλοφορεί στις 7/8 από τη Feelgood.
