iStock
"Σε όλες τις ιστορίες, βιογραφίες, ντοκουµέντα, ταινίες και ιστορικά ντοκιµαντέρ του B' Παγκοσµίου Πολέµου, η πιο κοινή φράση είναι "ο κόσµος έχει γυρίσει ανάποδα, έχει τρελαθεί. Αυτή είναι η αίσθηση που κυριαρχεί σήµερα στον κόσµο", διαβάζω σε ανάρτηση στο Χ. Πραγµατικά, σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο είναι σαν να παίζεται πια το παιχνίδι χωρίς κανόνες. Για παράδειγµα, στη Γεωργία επανεξελέγη το κυβερνών κόµµα που αρνήθηκε να επιβάλει τις δυτικές κυρώσεις στη Ρωσία, για να µην καταλήξει νέα Ουκρανία. Η απερχόµενη πρόεδρος, φιλοδυτική µέχρι το κόκαλο, δεν δέχεται το αποτέλεσµα των εκλογών και ζητάει επανάληψη! Χωρίς λόγο. Οι ταραχές στην Τυφλίδα από πλήθος "ΜΚΟ" και Ευρωπαίων "ακτιβιστών" δεν έχουν τελειωμό. Τελικά, ο νόμιμα εκλεγμένος πρόεδρος Mikheil Kavelashvili δήλωσε ότι η χώρα του θα παγώσει τη διαδικασία ένταξής της στην ΕΕ μέχρι το 2028. Στη Μολδαβία, η φιλοδυτική πρόεδρος κέρδισε τις εκλογές. Στην πραγµατικότητα, δεν κέρδισε την πλειοψηφία εντός της Μολδαβίας και στηρίχθηκε στις ψήφους των Μολδαβών που ζουν στο εξωτερικό. Πιο συγκεκριµένα, βασίστηκε στις ψήφους εκείνων που ζουν στην ΕΕ. Αν και οι περισσότεροι Μολδαβοί του εξωτερικού διαµένουν στη Ρωσία, ωστόσο µόνο δύο εκλογικά κέντρα άνοιξαν εκεί, όπως και στη γειτονική Υπερδνειστερία. Αντίθετα, στην Ιταλία λειτούργησαν εξήντα εκλογικά κέντρα. Όπως γράφει ο πολιτικός επιστήµονας Glenn Diesen, οι εκλογές σε Γεωργία και Μολδαβία αποδεικνύουν ότι η δηµοκρατία και οι φιλελεύθερες αρχές έχουν αλλοιωθεί και υποβιβαστεί σε όργανα γεωπολιτικής. Ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος έχει εξαπολυθεί όσον αφορά το πού θα χαραχθούν οι νέες διαχωριστικές γραμμές της Ευρώπης.
Τον επιβεβαιώνουν και οι εκλογές στη Ρουµανία. Εκεί, με απόφαση του Συνταγµατικού Δικαστηρίου ακυρώθηκε ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών επειδή ο νικητής υποψήφιος, Calin Georgescu, χαρακτηρίστηκε "φιλορώσος", άρα υπήρξε ρωσική ανάµειξη στις εκλογές. Επιπλέον, θεωρήθηκε ότι έκλεψε τη νίκη του μέσω της καμπάνιας του στο TikTok. Δεν προκύπτει μέχρι στιγμής η κατηγορία, αλλά ο υποψήφιος πρόεδρος, επειδή η χώρα θα φιλοξενεί πλέον τη µεγαλύτερη νατοϊκή βάση της Ευρώπης, έχει εκφράσει την αντίθεσή του στη συνέχιση του πολέµου, αφού η Ρουµανία αποτελεί δυνάµει στόχο. Τα συστημικά διεθνή Μέσα τον θεωρούν επικίνδυνο ακροδεξιό. Ωστόσο, εφόσον το κόμμα του συμμετέχει νόμιμα στην εκλογική διαδικασία, πώς μπορεί να ακυρωθεί το αποτέλεσμα της κάλπης επειδή κάποιος δεν είναι αρεστός στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ; Να που μπορεί.
Στην Ελλάδα, ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ χρησιµοποίησε ένα µείγµα όλων των παραπάνω µεθοδεύσεων για να κλέψει τις εσωκοµµατικές εκλογές. Αυτή τη µετάλλαξη της δηµοκρατίας πραγµατεύεται στο βιβλίο Το Μέλλον της Δηµοκρατίας ο καθηγητής Θεωρίας Κράτους και Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήµιο, Δηµήτρης Καλτσώνης*. Λέει, λοιπόν, ότι από το 1990 µε την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης -οπότε έπαψε να υπάρχει το αντίπαλον δέος- και ιδίως µετά το ξέσπασµα της κρίσης του 2008, παρατηρείται η διολίσθηση της δηµοκρατίας σε µια ολοένα και πιο αυταρχική εκδοχή, στη "σιδερόφραχτη δηµοκρατία", όπως την αποκαλεί. Σε αυτή τη διαδικασία βλέπουµε τον περιορισµό των συνταγµατικά και νοµοθετικά κατοχυρωµένων δηµοκρατικών ελευθεριών, όπως συµβαίνει µε τις παράνοµες παρακολουθήσεις των επικοινωνιών των πολιτών. Εντείνεται η παραβίαση των Συνταγµάτων από τους κυβερνώντες, όπως η αντισυνταγµατική ψήφιση των µνηµονίων στην Ελλάδα. Εντείνεται η παραβίαση των νόµων από την πλευρά των κρατούντων και των οικονοµικά ισχυρών, µαζί και η ατιµωρησία τους. Έχουµε νοµοθετικό περιορισµό των ελευθεριών, όπως η συρρίκνωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών ή οι οδηγίες της ΕΕ για την "καταπολέµηση της ρητορικής µίσους" ή της "δηµόσιας πρόσκλησης σε τέλεση τροµοκρατικού εγκλήµατος" που γίνονται νόµοι. Στην Ελλάδα βλέπουµε τη νοµολογία των δικαστηρίων να µεταβάλλεται υιοθετώντας αντιδηµοκρατικές ερµηνείες νόµων ή µέσω της επιλεκτικής εφαρµογής τους. Διεθνώς, το ήδη υπάρχον νοµοθετικό οπλοστάσιο για την αντιµετώπιση ακραίων καταστάσεων χρησιµοποιείται στην πράξη ολοένα και συχνότερα. Καραµπινάτο παράδειγµα η πρόσφατη κήρυξη στρατιωτικού νόµου στη Νότια Κορέα από τον πρόεδρο της χώρας, επειδή δεν πέρασε ο προϋπολογισµός του 2025... Επίσης, παρατηρείται η ολοένα και µεγαλύτερη συγκέντρωση της εξουσίας στην εκτελεστική ή και σε εξωθεσµικά κέντρα εις βάρος του Κοινοβουλίου. Παράδειγµα το επιτελικό κράτος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τέλος, τι είδους δηµοκρατία υπάρχει στην ΕΕ, όταν οι σηµαντικότερες αποφάσεις για τη µοίρα των ευρωπαϊκών λαών λαµβάνονται από ένα κονκλάβιο µη εκλεγµένων αξιωµατούχων;
Αυτή η διαδικασία µετατροπής της δηµοκρατίας σε αυταρχικό καθεστώς εξελίσσεται παράλληλα και σε αλληλεπίδραση µε µια άλλη: την έκρηξη των κοινωνικών ανισοτήτων και τη συσσώρευση του πλούτου σε ολοένα και λιγότερα χέρια. Σήµερα, το 1% του πλουσιότερου πληθυσµού του πλανήτη ελέγχει περισσότερο από το 50% του παγκόσµιου πλούτου, µια τάση που διαρκώς αυξάνεται. Είναι ενδεικτικό ότι, ακόµη και στην Ευρώπη, το 53% του πληθυσµού είναι αναγκασµένο να µειώνει τις δαπάνες για διατροφή. Η παράλληλη αυτή διαδικασία µάς δίνει το κλειδί της εξήγησης των εξελίξεων στις σύγχρονες δηµοκρατίες. Οι κυρίαρχες ελίτ επιχειρούν να απαλλαγούν από όλο το φορτίο των κατακτήσεων των λαών, τόσο στο επίπεδο των εργασιακών σχέσεων όσο και στο επίπεδο της δηµοκρατίας. κατακτήσεων του 20ού αιώνα οι οποίες υπήρξαν καρπός της ανόδου του εργατικού κινήµατος, των επαναστάσεων και της µεγάλης αντιφασιστικής νίκης των λαών το 1945. Πρέπει να καµφθεί κάθε αµφισβήτηση των µέτρων ριζικής αναδιανοµής του πλούτου σε βάρος των ασθενέστερων. Μια τέτοια γιγάντια αντιστροφή καθίσταται εφικτή εξαιτίας του αρνητικού συσχετισµού δύναµης για τα κατώτερα κοινωνικά στρώµατα. Όλα αυτά συµβαίνουν υπό τον κοινοβουλευτικό µανδύα και τον ελεγχόµενο πολυκοµµατισµό, που παρέχουν την αναγκαία νοµιµοποίηση.
Καθοριστικός παράγοντας στη µετάλλαξη της δηµοκρατίας είναι ο ρόλος των ΜΜΕ. "Η Δύση στηρίζεται στην απόλυτη σχεδόν υπεροπλία της στο επίπεδο της επικοινωνίας της, δηλαδή στην προπαγάνδα. Μέσω αυτής διαµορφώνει αντιλήψεις, δηµιουργεί αφηγήµατα και πλάθει την πραγµατικότητα κατά το συµφέρον της. Το να επιµείνουµε µε ακλόνητη πίστη στις δηµοκρατικές αρχές και στην πραγµατικότητα όπως είναι, έχει να κάνει µε τον σεβασµό που τρέφουµε στην αλήθεια", λέει ο δηµοσιογράφος Σταύρος Λυγερός**. Διαφορετικά, θα φτάσουµε στο σηµείο να µην µπορούµε να ξεχωρίσουµε την αλήθεια από το ψέµα, το σωστό από το λάθος, µε κίνδυνο να γίνουµε τα ιδανικά υποχείρια µιας "σιδηρόφραχτης δηµοκρατίας".
Φλώρα Τζημάκα
*Το μέλλον της δηµοκρατίας των Δημήτρη Καλτσώνη και Ερνέστο Ντοµίνγκεζ Λόπες (εκδ. Τόπος)
**Σταύρος Λυγερός, slpress.gr, "Δεν µας αρέσει ο νικητής στη Ρουµανία, ακυρώνουµε τις εκλογές"
