"Ο κινηματογράφος έχει υπάρξει ισχυρότατο όπλο προπαγάνδας για φασιστικές, ναζιστικές και σταλινικές εξουσίες. Το σινεμά έχει τη δύναμη να επιβάλλει αυτό που θέλει η εκάστοτε Αρχή να πιστεύουν οι πολίτες. Στην αληθινή τέχνη (είτε αυτή είναι κινηματογράφος είτε μια οποιαδήποτε άλλη μορφή της) το βλέμμα μένει ανοιχτό πάνω στον κόσμο, έτσι ώστε ο άνθρωπος που προσεγγίζει ένα έργο να μπορεί να δει, να σκεφτεί, να φανταστεί, να επικοινωνήσει, να ταξιδέψει στους κόσμους του δημιουργού, να διαφωνήσει ή να συμφωνήσει, να μοιραστεί, να μαγευτεί, να νιώσει ανάταση… Η διεκδίκηση της κινηματογραφικής αφήγησης για εμένα είναι πρωτίστως το να μπορεί να βιώσει ο θεατής αυτή την εμπειρία. Η ταινία Θολός Βυθός που έκανα τελευταία εξιστορεί το βίωμα ενός παιδιού κλεισμένου για έξι χρόνια στις Παιδουπόλεις της Βασίλισσας Φρειδερίκης. Ένα παιδί που υφίσταται πλύση εγκεφάλου εναντίον των ανταρτών, στους οποίους ανήκει ο πατέρας του. Η πρώτη διεκδίκηση της συγκεκριμένης ταινίας είναι να αναδείξει το σοβαρό τραύμα που προκαλείται στην ψυχή αυτού του μικρού παιδιού. Η απώτερη διεκδίκηση και ελπίδα μου είναι να προκύψουν σκέψεις και συναισθήματα γύρω από τη ζωή όλων μας και πώς αυτή έχει επηρεαστεί από την ανάγκη της νικήτριας πλευράς του Εμφυλίου να θριαμβεύει συνεχώς πάνω στην ηττημένη. Πόσο σημαντική είναι η ελευθερία της σκέψης, ο σεβασμός προς τα παιδιά και πόσο παρόμοιες πρακτικές σαν αυτές των Παιδουπόλεων αναδύονται ξανά με την άνοδο της ακροδεξιάς σε όλο τον κόσμο".
Ο Θολός Βυθός έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και προβάλλεται ήδη στις αίθουσες.
