iStock
Πόσες φορές έχεις πει "συγγνώμη που άργησα”, ενώ άργησες 3 λεπτά; "Συγγνώμη που ενοχλώ”, ενώ απλώς είχες μια απορία; "Συγγνώμη που δεν μπορώ”, ενώ έχεις κάθε λόγο να μην μπορείς;
Δεν το καταλαβαίνεις πάντα, αλλά αυτή η λέξη σε μικραίνει. Σε μαζεύει. Σε κρατάει σε θέση άμυνας, ακόμα και όταν δεν χρειάζεται. Και ξέρεις κάτι; Δεν το αξίζεις αυτό.
Γιατί πρέπει να σταματήσεις να ζητάς "συγγνώμη" για όλα;
1. Δεν απολογείσαι για την ύπαρξή σου.
Όταν σταματάς να λες "συγγνώμη που μιλάω πολύ” ή "συγγνώμη που έχω άλλη άποψη”, κάτι αλλάζει μέσα σου. Δεν ζητάς πια άδεια για να υπάρχεις όπως είσαι.
2. Οι άλλοι αρχίζουν να σε σέβονται περισσότερο.
Ο τρόπος που αντιμετωπίζεις εσύ τον εαυτό σου, εκπέμπεται. Αν εσύ δείχνεις ότι δεν είσαι υποχρεωμένη να απολογείσαι, σταματούν κι εκείνοι να περιμένουν να το κάνεις.
3. Ακούς περισσότερο τον εαυτό σου και λιγότερο τις προσδοκίες.
Περισσεύει χώρος στο κεφάλι σου. Για σένα. Για να ρωτήσεις: Τι θέλω εγώ; Όχι τι περιμένουν οι άλλοι από μένα.
4. Απελευθερώνεσαι από την ανάγκη να είσαι "η καλή”
Δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα. Δεν χρειάζεται να είσαι πάντα ευγενική, βολική, πρόθυμη. Είσαι άνθρωπος. Και η δύναμή σου δεν κρύβεται στο "ναι”, αλλά στο "τώρα με φροντίζω”.
5. Νιώθεις πιο ανάλαφρη. Πιο αληθινή. Πιο εσύ.
Και κάπως έτσι, αρχίζει να σου αρέσει περισσότερο ο τρόπος που ζεις. Όχι γιατί όλα έγιναν τέλεια, αλλά γιατί σταμάτησες να κουβαλάς ενοχές που δεν σου ανήκουν.
Δεν λέμε να μην ζητάς συγγνώμη ποτέ. Αλλά να τη λες όταν την εννοείς — όχι όταν τη φοράς σαν πανοπλία για να μη δυσαρεστήσεις. Δεν ήρθες σ’ αυτόν τον κόσμο για να ζητάς συγγνώμη. Ήρθες για να ζήσεις. Και αυτό ξεκινάει από μια λέξη λιγότερη. Και μια ανάσα παραπάνω.
Διαβάστε Επίσης
