Τι θα σκεφτόσασταν για το μέλλον μιας ευρωπαϊκής χώρας αν μαθαίνατε ότι: Ο λαός της, στη συντριπτική πλειοψηφία του (97%), πιστεύει ότι υπάρχει διαφθορά, ότι ένα ποσοστό 72% δεν πιστεύει στην απόδοση δικαιοσύνης, ότι δεν εμπιστεύεται τον θεσμό της Βουλής (79%), των πολιτικών κομμάτων (88%), της αξιωματικής αντιπολίτευσης (77%), των ανεξάρτητων αρχών (71%), των τραπεζών (85%), του συνδικαλισμού (89%), των ΜΜΕ (92%) και ότι ο μόνος θεσμός που εμπιστεύεται σε ποσοστό 64% είναι ο στρατός; Ότι οι πολίτες αυτής της χώρας αξιολογούν αρνητικά την πολιτική του κράτους σε μια σειρά από κρίσιμους τομείς, όπως οι υποδομές, η ενέργεια, η υγεία, η οικονομία, η παιδεία, το μεταναστευτικό, η στέγαση και το δημογραφικό; Ότι ο λαός αυτός νιώθει πιο έντονα από οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα αγανάκτηση, οργή, αδικία; Ότι μόλις τρεις άνθρωποι στους εκατό νιώθουν ευτυχισμένοι;* Ότι η χώρα αυτή, συγκριτικά με τις υπόλοιπες της ΕΕ, είναι πρώτη σε υποκειμενική φτώχεια, πρώτη σε εγκληματικότητα, πρώτη σε κατάθλιψη, τελευταία σε αγοραστική δύναμη, τελευταία σε Κράτος Δικαίου, τελευταία στην Ελευθερία του Τύπου;** Ότι είναι πρώτη στην ΕΕ (28,9%) σε έξοδα στέγασης (πάνω από το 40% του εισοδήματος), πρώτη (42,6%) σε ληξιπρόθεσμες οφειλές στέγασης —στεγαστικό, ενοίκιο, φως, νερό κ.λπ.— πρώτη με 26,1% του πληθυσμού να μην μπορεί να νοικιάσει σπίτι, δεύτερη με 19% να μην έχει θέρμανση; Είναι πρώτη με ποσοστό πληθυσμού 56,2% να αδυνατεί να αντικαταστήσει τα έπιπλα του σπιτιού. Είναι η χώρα στην οποία μόλις ψηφίστηκε το 13ωρο στην εργασία, όπου ήδη το 20,9% των εργαζομένων δουλεύουν πάνω από 45 ώρες σε δύο δουλειές.***
Τέλος, σε αυτή τη χώρα, το 2024 η Στατιστική Αρχή κατέγραψε 68.467 γεννήσεις και 126.916 θανάτους. Έτσι, το ισοζύγιο ήταν αρνητικό κατά 58.449 άτομα. Σαν να χάνεται κάθε χρόνο μια πόλη σαν την Καλαμάτα, την Ξάνθη.**** Αυτή είναι η δική μας χώρα και βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Εδώ συμβαίνουν σκάνδαλα μαφιόζικα, όπως των υποκλοπών, των Τεμπών, και τώρα του ΟΠΕΚΕΠΕ με την υφαρπαγή δισεκατομμυρίων από τα ευρωπαϊκά ταμεία. Οι συνέπειες αυτής της κλοπής συνεπάγονται τη διάλυση του πρωτογενούς τομέα με το πάγωμα των ευρωπαϊκών κονδυλίων, σε βαθμό που κινδυνεύουμε να είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι διατροφικά από άλλες χώρες. Σε μια εποχή μετάβασης, με το επερχόμενο κύμα της Τεχνητής Νοημοσύνης να αλλάζει τα πάντα, με την ΕΕ να μας σέρνει σε δυσβάσταχτες δαπάνες για την "ασφάλεια", σε μια εποχή γεωπολιτικού αναδασμού στην περιοχή μας και με μια επικίνδυνη για την εθνική μας κυριαρχία εξωτερική πολιτική, αναρωτιέται κανείς αν σε μερικές δεκαετίες θα είμαστε χώρα ή χώρος ξένων συμφερόντων.
Σε συνέντευξή του στο κανάλι Militaire, ο πολιτικός επιστήμονας Λευτέρης Κουσούλης εξηγούσε ότι η εμπιστοσύνη, που είναι το υπόβαθρο πάνω στο οποίο δημιουργούνται οι κοινωνίες, έχει διαρραγεί, και έτσι χάνεται η πεποίθηση ότι ο καθένας, ως μέλος μιας κοινωνίας, συμμετέχει και μπορεί να αναπτύξει ένα ατομικό σχέδιο μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο του οποίου η βάση λειτουργίας είναι εγγυημένη. Το να μην εμπιστεύεται ο κόσμος τη δικαιοσύνη σε τέτοιο ποσοστό (72%), θα έπρεπε να έχει κινητοποιήσει όλο το πολιτικό προσωπικό, το οποίο προσωπικό αδιαφορεί επειδή αδιαφορεί και ο πολίτης. Δεν θέλουμε να μαθαίνουμε την αλήθεια, είναι δυσάρεστη. Κοινωνικά και πολιτικά η χώρα βρίσκεται σε ακραία παρακμή. Και αν οι Έλληνες θέλουμε να αντέξουμε στον χρόνο, έχουμε υποχρέωση να ανασυντάξουμε την Ελλάδα, να ανακτήσουμε τη χαμένη εμπιστοσύνη. Και αυτό αφορά και τη συμμετοχή στις επόμενες εκλογές, η οποία είναι πιο αναγκαία από ποτέ. "Όποιος αρνείται τη συμμετοχή, αρνείται στην πραγματικότητα τον εαυτό του. Δηλαδή είναι διαθέσιμος σε κάθε εξουσία που γίνεται έτσι ακόμα πιο βουλιμική. Η Ελλάδα έχει δύο δρόμους: ή θα παραιτηθεί και θα υποβαθμιστεί επιλέγοντας την ησυχία της και θα κατέβει πολλά σκαλοπάτια ή θα αποφασίσει να ανέβει τα σκαλοπάτια και να αναλάβει την ευθύνη αυτής της προσπάθειας. Αυτή είναι η διαδρομή που έχουμε μπροστά μας: την ησυχία μας ή την ελευθερία μας. Ο Θουκυδίδης το έχει πει: ή θα συμβιβαστείτε, δηλαδή θα αποδεχθείτε μια δουλική συνθήκη της ύπαρξης, ή θα πολεμήσετε για να είσαστε ελεύθεροι", λέει ο κος Κουσούλης.
Στις συγκεντρώσεις των Τεμπών ξανανιώσαμε τι σημαίνει διεκδίκηση της δημοκρατίας. Ο καθηγητής κοινωνικής και πολιτικής φιλοσοφίας Απόστολος Αποστόλου δήλωσε σχετικά στον 98,4: "Η ιστορία των Τεμπών είναι εκείνη η στιγμή που ο Έλληνας πολίτης έδειξε ότι έχει τόλμη, ότι μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα και να πει ”μέχρι εδώ”! Υπάρχει ένας μαγικός τρόπος που, κάποια στιγμή, εκεί που ο πολίτης είναι εντελώς εξουδετερωμένος, ενταγμένος στο σύστημα, ανταποκρίνεται σε ένα κάλεσμα, κάλεσμα της δημοκρατίας, κάλεσμα της ύπαρξής του. Αυτή η οριακή κατάσταση, όπως θα έλεγε ένας ψυχαναλυτής, τον κάνει να πει ένα μεγάλο "όχι” απέναντι σε συστήματα, ανθρώπους, καταστάσεις και πολιτικές που τον εξαφανίζουν από παράγοντα της πολιτικής δραστηριότητας, τον εξαφανίζουν ως προσωπικότητα. Τα πάνω από δύο εκατομμύρια που κατέβηκαν στους δρόμους και φώναξαν δεν ήταν μόνο για τα Τέμπη. Τα Τέμπη ήταν η ορμή και η ένταση. Αυτό δείχνει πως ο Έλληνας πολίτης διαθέτει τη στόφα να αναποδογυρίσει όλο το σύστημα. Να αντισταθεί, να πολεμήσει".
Αυτό το καθεστώς, με περίβλημα δημοκρατίας και πρακτικές φεουδαρχίας, θα πέσει μόνο όταν ο πολίτης συνειδητοποιήσει ότι αυτός είναι η κινητήρια δύναμη της πολιτικής. Το τελευταίο προπύργιο της ελευθερίας.
Φλώρα Τζημάκα
*Δημοσκόπηση KAPPA RESEARCH, **Ευρωβαρόμετρο, ***EUROSTAT, ****THE TOC
