Ο κόσμος γίνεται ολοένα και πιο επισφαλής για τις μη προνομιούχες θηλυκότητες. Στην καλύτερη περίπτωση, μέσα από δημόσιες συζητήσεις αμφισβητούνται ελευθερίες που αποτελούν ήδη κατοχυρωμένα δικαιώματα, ενώ στη χειρότερη οι ελευθερίες αυτές καταργούνται με πολιτικές αποφάσεις και προθέσεις. Φέτος, βλέπουμε την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου) σαν ένα κάλεσμα για δράση. Σαν μια αφορμή να αναδείξουμε τη δύναμη και την αναγκαιότητα της διεκδίκησης, το δικαίωμα κάθε γυναίκας να απαιτεί, να ακούγεται, να καταλαμβάνει χώρους, να αντεπιτίθεται στη βία που μας έχει ασκηθεί και μας ασκείται. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μείνουμε ήσυχες και ανέμελες. Χρειάζεται να αντιστεκόμαστε με ό,τι διαθέτουμε: την ιστορία, το σώμα, τη φωνή, την εργασία μας, τους τρόπους που εκφραζόμαστε, που επιλέγουμε να υπάρχουμε. Κάθε κίνησή μας μπορεί να γίνει μια διεκδίκηση που θα φροντίζει το συλλογικό τραύμα, θα μας ενδυναμώνει στο παρόν και θα υπόσχεται ένα δίκαιο, φωτεινό μέλλον για όλες μας. Στη διεκδικητική αυτή γιορτή έχουμε κοντά μας θηλυκότητες που ενώνουν τη φωνή τους με τη δική μας. Φωνάζουν μαζί μας από μια θεατρική σκηνή, γράφουν ποιήματα, τραγούδια, κάνουν drag, ελέγχουν από το Κράτος Δικαίου μέχρι την αχαλίνωτη και αδηφάγα ψηφιακή ανάπτυξη της AI.
Μαρία Ναθαναήλ - Χριστιάννα Στυλιανίδου
